1 mei 2015
Vandaag gaat het over Nepal. Op de radio, op TV, alles voor het goede doel. Met angst voor beven buiten de gebouwen blijven. Weer of geen weer. Het lijkt me vreselijk om iemand te verliezen en dan niet meer in je eigen vertrouwde omgeving te zijn. Alles kwijt zijn waar je herinneringen liggen, tastbaar en niet tastbaar. Gewoon de plek waar je samen was die ook weggevaagd is. Geen houvast, en wel verlies en angst. Alsof de grond onder je voeten verdwijnt. Als de aarde beeft, beven de mensen ook. Blij zijn omdat iemand gevonden wordt onder het puin en meteen het besef dat er niets is om blij te zijn juist omdat iemand nu gevonden wordt onder het puin. Behalve dan die jongen van 18, die als een Phoenix uit de as herrees. Ongeschonden onder het puin vandaan gekomen. Als je dat hebt meegemaakt, is er dan nog iets in het leven waar je bang van wordt?
Terug naar overzicht
