Na 3 jaar is het alsof het gisteren was,dat gaat niet meer uit mijn hoofd.
Al ken ik de passagiers niet, het voelt voor mij alsof ik hun verloren ben.
Zoveel kinderen....zoveel goede mensen.... nog steeds heb ik er geen woorden voor.
Jullie allen zal ik nooit vergeten en het blijft pijn doen in mijn hart en ziel.
Zoals ik al eerder zei, ik hoop jullie een keer te ontmoeten in het hiernamaals,in de hemel en het paradijs.
Het gaan jullie goed, tot ziens en kusjes voor de kinderen.
