Ik krijg het niet uit mijn kop

Een 'ruzie' die begon over een stuk land.
Mensen komen in opstand en gebruiken veel geweld.
Over en weer verwijten en ellende.
Aantallen van doden en gewonden worden in het nieuws niet eens meer vermeld.

In Europa, maar toch ver weg.
Totdat gisteren ineens de telefoon een melding geeft.
Een vliegtuig, die vanaf Amsterdam vertrok, neergestort...
We wachten tot de nieuwssite meer informatie heeft.

Ik blijf er maar aan denken,
Ik krijg het niet uit mijn kop.
Al die mensen uitgelaten naar een bestemming.
Op reis, op vakantie, naar familie en dan ineens houdt het op.

Al snel blijkt dat dit een bewuste actie was.
Hoe bizar is dit?
Iets dat als een 'ruzie' begon en zich steeds verder uitbreidt.
Nu een passagierstoestel vol onschuldige mensen doelwit!

Wat hebben de mensen daarboven moeten meemaken?
Kindjes, families, ouderen: normale mensen zoals wij allemaal.
Wat een horror moet dat zijn geweest.
Ik krijg het niet uit mijn kop, wat een afschuwelijk verhaal.

Mijn medeleven gaat uit naar alle nabestaanden.
'Tot ziens', 'Vaarwel', 'Goede reis', 'We zien je snel...'
Gisteren zwaaiden zij hun naasten uit.
Hun tranen stromen op dit moment, het werkelijke besef komt later wel...

Als je denkt ik ben verslagen,
is de nederlaag een feit.

Als je denkt ik zal niet verzagen,
win je op den duur de strijd.

Moedeloze gaan ten onder,
door hun twijfel en hun vrees.

Vechters winnen door een wonder,
telkens weer de zwaarste race.

Je hebt iemand nodig
stil en oprecht,
die als het er op aan komt
voor je bid en voor je vecht,

Je hebt iemand nodig
die met je lacht en met je grient,
van wie je kunt zeggen
dat is een vriend.

Toon,...