Nog steeds niet te bevatten. Denk aan jullie, de slachtoffers die ook nog zoooo veel dromen hadden op weg naar een verwachtingsvolle vakantie. Veel sterkte gewenst voor de nabestaanden, familie en vrienden. Nog steeds niet te bevatten. Vliegen is sindsdien nooit meer vanzelfsprekend. XXX José

Nog steeds kan ik er niet bij met mijn gedachten en gevoel.... en ik had geen familie of vrienden aan boord van MH-17, hoe zwaar moet het voor U allen zijn familie, naasten en vrienden die geliefde zijn verloren op die verschrikkelijke dag 17 Juli 2014. Uit het diepst van mijn hart leef ik met U mee, vandaag nog extra...... Heel veel sterkte op deze zo moeilijke dag XXX

Alweer een jaar geleden dat we zijn getroffen door dit verschrikkelijke nieuws. Ik wens alle nabestaande heel veel sterkte vandaag en mijn gedachten zijn bij jullie...

Lieve nabestaanden, wat hebben jullie allemaal wel niet mee moeten maken. Nu is het alweer een tijd geleden, maar toch is het allemaal nog zo onwerkelijk. Je went diegene nog even een fijne vakantie, zwaait hem uit, maar dat allemaal zonder te bedenken dat je diegene nooit meer terug zal zien. Zonder te bedenken dat diegene een paar uur later met vliegtuig en al uit de lucht wordt geschoten en in een klap niet meer leeft. En zonder te bedenken dat je een paar uur later een nabestaande bent van een slachtoffer van een van de grootste vliegtuig ramp. Ik ben zelf geen nabestaanden maar ik vind dit al heel erg en tragisch wat er allemaal is gebeurd. Dus hoe moeilijk zal het wel niet voor jullie zijn. Hier bij mijn condoleance. En heel veel sterkte.

Liefs Celena

Bij deze wil ik alle nabestaanden die familie, vrienden of kennissen verloren hebben door de vliegramp MH17 heel veel sterkte toewensen.
Groet,
Arnold Pullens

Ik ben zeer geraakt en ontroerd door de herdenking. Om alle namen te horen. Mensen met een eigen gezicht. Ik hoef hen en de nabestaanden niet persoonlijk te kennen om me toch heel betrokken te voelen. Om te zeggen dat ik geraakt ben door de moed van nabestaanden om te vertellen wat ze doormaken. Maar ook om de nabestaanden die door hun tranen, hun blik, hun stilte zo intens voelbaar maken dat we elkaar moeten vasthouden.

Lieve mensen,toen moest ik even stil zijn,
en mag ik nu weer verder,respect voor jullie lieve mensen,wat een leed,respect en moed de krachten jullie toch gegeven,om daar te zijn,respecct,voor de mensen die een gedicht over hun verlies vertelden,ongeloof en nog eens ongeloof,nooit zullen we dit vergeten,mijn condolance, toen naar jullie is nog steeds in mijn systeem,ik kan hem niet weg doen,nooit nooit zal ik deze dag vergeten,hopende jullie hier mee kracht en sterkte nog meer te geven,voor nu en later,en zeker deze komende periode,van Kerst,vrede!!!!
voor altijd,whit love,

Lia