Vorig jaar intens meegeleefd met de moeder van deze 2 mooie jongens. Zelf moeder van een jongen van 9 en gescheiden, helaas met veel drama s. De emotie van Iris zo voelbaar, het moment van afscheid nemen dat je kind meegaat met je ex man, die laatste kus, aai over de bol. Die laatste geur van je kind niet wetende of je het terug ziet. De angst als ze er niet zijn. De 2 weken van vermissing intens meegeleefd en hopende op een goed bericht, eindeloze zoektochten gedaan bij ons in de buurt.
Dan ineens de persconferentie, de lamgeslagen emoties zo voelbaar in heel Nederland, gedeeld door vele. Ik heb zitten janken voor de tv. Deze 2 mooie kinderen, weggerukt uit het leven door iets waar ze buitenstonden. Intense medelijden voor Iris en familie, vrienden en bekenden van de jongens van beiden kanten.
Dan ineens zappend gisteren naar een zender waar ik eigenlijk nooit naar kijk, zag het programma "het drama van... " . Alle emotie weer aanwezig en enorm veel respect voor Iris. Emotie- en liefdevol vertellend over haar jongens, zonder verwijten naar personen. Ik heb wederom zitten huilen op het laatst bij de persconferentie.
Iris, ik heb ontzettend veel respect voor je als vrouw, moeder en slachtoffer. Wat jullie overkomen is wens je niemand toe. Waar 2 mensen vechten hebben 2 mensen schuld zegt men altijd, alleen kinderen staan hier buiten. Ik leef enorm met je mee en probeer de herinnering ook levend te houden ook al kon ik je jongens helemaal niet. 2 mooie engeltjes zijn er niet meer maar ik weet zeker dat ze over je waken en enorm trots op hun mamma zijn.
Lieve Iris, sterkte.
Met vriendelijke groet,
Ciske Post
