De pijn en het verdriet zullen er nog steeeds zijn, ik denk dat dit gevoel van macheteloosheid ook nooit meer goed komt, en dat is niet om negatief te zijn, maar hoe overleef je in Godsnaam deze tragedie. Ik kan me de pijn gewoonweg niet voorstellen, het moet voor de nabestaanden en dan met name de moeder, elke dag weer een worsteling zijn om van de dag iets positiefs te maken. Ik denk er nog vaak aan. Ik hoop dat jullie blijven praten, en blijven houden van!
Mat oprechte vriendelijke groet,
Magda Keijser
