Het jaar ging zijn eigen gang
de natte herfst takken
kun je horen knakken.
Deze woorden uit droefheid geschreven
zullen heel misschien wat troost gaan geven
in deze dagen van zoveel verdriet.
Want jullie kindjes zijn niet meer
ze zijn gegaan als vlinders in de wind.
Seizoenen laten zich niet dwingen
onze harten zijn gebroken
onontkoombaar zijn zo vele dingen.
Ik weet niet wat God,
met jullie sterven heeft bedoeld.
Maar ergens is er een nieuw begin
en worden jullie opgenomen
tussen heel veel andere engeltjes
dat is Gods geheim en dat jullie alle vier
kinderen van het licht zullen worden en zijn.
Maar jullie moeten weten, nooit,
nooit zullen we deze dag vergeten.
Rust in vrede lieve kindjes.
Ouders, familie,vrienden en nabestaanden
Van Harte Gecondoleerd en
heel veel sterkte met dit vreselijke verlies.
Ans en Kees de Laat
