Afgelopen zaterdag zat er een trots gezin in de kerk! Een grote dochter (11) en een lief klein dapper meisje met rode krullen (4). Ze keek me aan met grote ogen van herkenning. Mama zegt ‘die ken je wel hè’ en ze lacht. Papa en mama zo trots als een pauw met twee meisjes aan hun zijde. De derde knapperd zong met haar 8 jaar krachtig mee met het kinderkoor. Ze was het jongste lid. Maar werd liefdevol in het koor opgenomen. Dezelfde gastouder, dezelfde school, hetzelfde koor, samen communie, onze jongste dochter zo verbonden met jullie middelste meisje en met jullie oudste meisje in groep 8. Onze twee pubers die jullie meisjes zo vaak tegenkwamen op zoveel verschillende plaatsen. Wij als ouders wiens pad elkaar steeds kruisten. Wat een intens verdriet. Niet voor te stellen wat jullie meemaken! Wij staan slechts aan de zijlijn maar leven zo ontzettend met jullie mee! We hopen, bidden en dromen van herstel van jullie prachtige dochter! We zeggen dank je wel aan jullie twee jongste meisjes die samen naar de hemel reizen. En wensen jullie als papa en mama zoveel sterkte en kracht toe! Hou vol voor jullie oudste dochter! Voor en vooral met elkaar!
