Ik leerde Antonie kennen als Peter in GTST... een spontane, goedlachse vent! In het echte leven kende ik hem niet, ik vond wel zijn muziek mooi!
Ik had geen idee dat hij kampte met psychische problemen... eigenlijk kwam ik daar pas achter na zijn overlijden. Ik heb vrij snel na het uitkomen van het boek "Toen ik je zag" deze gekocht, omdat ik benieuwd naar het echte verhaal en niet wat je via via hoort. Daarbij heb ik helaas ervaring met zware depressies (inclusief opnames) dus het was voor mij erg herkenbaar! Ik vond het een heel mooi verhaal, helaas met een verdrietige afloop... maar ik zal Antonie nooit veroordelen, zoals veel andere mensen wel doen (zij weten niet waar ze over oordelen) Hij heeft heel lang gevochten voor zichzelf en zijn familie en uiteindelijk gekozen voor rust! Ik kan dat heel goed begrijpen, hoe moeilijk het ook is voor de mensen die achterblijven! Isa gaat er echt heel goed mee om, al zal ze natuurlijk zeker moeilijke momenten hebben... voor de kinderen vind ik het wel erg dat ze zonder vader moeten opgroeien! Ik heb zelf een zoontje van 6 en voor hem blijf ik vechten, maar ik weet als geen ander hoe zwaar het is als je middenin een depressie zit en er geen licht meer lijkt te gaan schijnen aan het eind van de tunnel... Isa ik heb diep respect voor jou en wens je sterkte op deze moeilijke dag, ook voor je kinderen en verdere familie en vrienden!
Met vriendelijke groet,
Helma Heikamp