Het is al weer jaren geleden, het jaartal ontgaat me even, dat King Bea als eerste Nederlandse Rap groep een Edison kreeg uitgereikt. Als hun jurist was ik daar in vol ornaat bij aanwezig. Waar velen mij aangaapten , stapte Willem Duys recht op me af. Natuurlijk kende ik hem en durfde daardoor en uit angst om het verkeerde te zeggen, geen woord uit te brengen. Na een monoloog van ruim 15 minuten die mij duidelijk op mijn gemak had gesteld durfde ik eindelijk te zeggen dat ik Nederlands sprak. Nu had ik de grote Willem Duys in verwarring gebracht. In verbazing keek hij mij aan en mompelde: You spreekt Dutch, ik dacht dat u een Amerikaanse platen baas was....! We hebben nog even staan te praten en waren mijn 15 minuts of fame in het kwadraat voorbij. Maar wel een fame die mij meer deed dan alle latere momenten of fame als journalist. Wat een man, wat een mens, om nooit te vergeten.....
