Helaas geeft onze samenleving steeds weer ruimte voor dit soort laffe daden als men zijn eigen mening durft te geven.
Rust zacht.
Jasper - Enschede
2 november 2004
condoleance 1115 |
geschokt verslagen en een groot verdriet hoe is dit mogelijk mag alles in dit land ?
eerst PIM en nu THEO
laf en verbijsterend er zijn geen woorden voor
joke dekker kleijn - den haag
2 november 2004
condoleance 1114 |
Je kunt in Nederland dus blijkbaar niet meer zeggen wat je denkt; wat een aanslag op de democratie!
Saskia Rutten - Amsterdam
2 november 2004
condoleance 1113 |
Hoe ver moet het in godsnaam komen voordat wij aan dit soort praktijken een einde maken?
Het wordt een klimaat van: het is afschuwelijk, verschrikkelijk etc.etc, maar even later ebt het allemaal weer weg........tot de volgende die overhoop wordt gestoken c.q. geschoten. Wordt er onderhand moedeloos van.
J.Doornkamp - Rotterdam
2 november 2004
condoleance 1112 |
Weer een bewijs dat wij allang geen vrij land meer zijn, we gaan steeds meer terug in de ontwikkeling, waar mensen worden vermoord om wat ze denken en zeggen...
Theo, ik was het niet altijd met je eens, maar je was iemand, dat kun je van deze laffe dader niet zeggen...
R.I.P., Theo
Mariëlle - Beverwijk
2 november 2004
condoleance 1111 |
Met verbijstering naar de radio geluisterd... Waar gaat het heen met Nederland op deze manier, mijn medeleven gaat uit naar zijn familie en vrienden.
Theo we gaan je zeker missen.
x
Natas - Leiden
2 november 2004
condoleance 1110 |
onvoorstelbaar, geschokt en gebroken
een onvoorstelbaar verlies, een aanslag op de democratie
michel - amsterdam
2 november 2004
condoleance 1109 |
Vrijheid binnens muren
Ik schreef je naam in het zand
ik draaide me om de zee nam je mee
ik voelde me vrij
Ik zwikte in een Duitse kuil
Zand op mijn ijsje
ik voelde me vrij
Ik voelde de zon mij bruinen
een trekkende huid
ik voelde me warm
Ik moest naar huis
als een kudde in de trein
ik voelde me alleen
Ik voelde dat ik niet mocht kijken
bang iets van een ander aan te hebben
spreken deed ik niet
Ik ging snel de trein uit naar huis
ramen en deuren dicht
Ik voelde me opgelucht en vrij
Hier mag ik zijn dacht ik
de hond legde zijn kop op mijn schoot
hij begreep voelde ik
Rogier - Enschede
2 november 2004
condoleance 1108 |
Gedenk Theo, gedenk Pim. Zij stierven door hun hoogste goed, vrije meningsuiting!
Mensen laat U de mond niet snoeren!
Dood is hij die vergeten word.
Moerman Guy - Zelzate, Vlaanderen
2 november 2004
condoleance 1107 |
Het is gewoon onbegrijpelijk dat we in een land leven waar dit zomaar kan gebeuren.
We wensen familie en vrienden heel veel sterkte toe.
