Ik kan geen woord vinden dat omschrijft hoe verschrikkelijk dit is. Je verheugt je op een mooie reis, moet misschien maanden sparen om toch te kunnen gaan met de kinderen en dan is dit het einde? Al die onschuldige mensen, de kinderen die nog een heel leven voor zich hadden.
Elke keer weer als ik er iets over hoor krijg ik een brok in mijn keel en rillingen over mijn hele lijf.
Ik wens alle nabestaande heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Rust in vrede!

Met mijn gedachten, sta ik stil bij de slachtoffers en nabestaanden.
Geen woorden voor...

Ik dacht, ik ken ze niet, ik heb ze nooit gezien, al die onschuldige slachtoffers van deze vlucht. Totdat ik de passagierslijst doorkeek en daar de namen van collega's zag staan, en vooral ook de naam van een 17-jarig klasgenootje van mijn dochter, en de naam van haar broertje, haar moeder en haar nieuwe vriendje, het eerste teken van hervonden geluk na het dodelijk auto-ongeluk van haar vader, vorig jaar....

Plotseling krijgen de tot nu toe anonieme overledenen namen en gezichten, blijkt het veel dichterbij dan ooit voor mogelijk gehouden.

Ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte en kracht bij het verwerken van dit verlies, zo stom, zo onzinnig.....

Heel veel sterkt voor de na bestaande !!

Ik wens alle nabestaanden veel sterkte bij het dragen en verwerken van deze absurde verliezen. Olaf Roeloffs

Ik wens alle nabestaanden heel sterkte!

Wij wensen de nabestaanden, familie en vrienden van de passagiers en crew van KL4103/MH017 heel veel sterkte toe.

Rust zacht...

Ontzettend veel sterkte voor alle nabestaanden.

Er is een condoleance aan de nabestaanden achtergelaten door:

Deze misdaad is zo groot dat hij niet te bevatten is. Mijn gedachten gaan uit naar dat kleine kind dat nog slechts gekleed in een t-shirt moest sterven in een korenveld in de Oekraïne. Haar fragiele lichaam nog bijna intact. Nauwelijks vijf jaar. Ik stel mij voor hoe zij deze dag vol opwinding over de grote reis is begonnen. Ze heeft haar mooiste spulletjes uitgezocht, haar mooie kleren aangedaan. De spanning van de reis. Zoals alleen een kind dit kan ervaren. En dat dit einde. Een einde aan kinderdromen. Een einde aan zoveel wat ze had kunnen worden. Een einde aan de liefde die zij gaf en ontving. Heeft ze om haar moeder geroepen in die laatste seconden - of heeft ze onbewust van wat hier gebeurde kunnen sterven? Ik bid dat ze niet heeft geleden. Ik bid dat onze pijn als nabestaanden groter is dan wat zij moest meemaken. Ik bid dat hier gerechtigheid zal worden gedaan. Aan haar en alle andere doden.
En ik kan alleen maar huilen en vol van machteloosheid schreeuwen. Ik ben de woede al voorbij. Dat brengt de doden niet terug. Er is alleen maar verlies, hartverscheurend verlies.