Geen woorden...
Sterkte voor zijn vrouw en kinderen...
Lin - Heemskerk
1 september 2007
condoleance 440 |
Verbijsterd en vol ongeloof,zo jong en zo veelbelovend,afschuwelijk voor Susan en hun kinderen en natuurlijk voor de verder familie,wat een enorme schok voor deze mensen,ik wens jullie dan ook heel veel sterkte,liefde en kracht voor de toekomst,die jullie zonder jullie lieve Roef tegemoet gaan.
Astrid
1 september 2007
condoleance 439 |
Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe bij het overlijden van Roef! Hij was een geweldige acteur!
Christine - Kapelle
1 september 2007
condoleance 438 |
Wat een schok! Heel veel sterkte voor Susan Visser en zijn kinderen. Ook voor zijn andere familie en Bastiaan en Tooske. Heel veel sterkte en Gods zegen voor jullie in deze tijd.
Erika - Middelburg
1 september 2007
condoleance 437 |
ik hoor het net op tv schrik mijn rot heel veel sterkte met het verlies .veel te jong .te kort op deze aarde .een man van onschatbare waarde .roef was een man heel intens .een kanjer een schat een wereldmens.
jolanda en natasja - brabant
1 september 2007
condoleance 436 |
Gecondoleerd, echt verschrikkelijk.
Veel te jong, Susan en de kinderen wens ik heel veel sterkte.
Conny Schooneveld - Heiloo
1 september 2007
condoleance 435 |
Zover er een god bestaat waarom moet hij dan juist deze Roef weer terugroepen? Men zegt wel eens alles heeft een reden , maar dit is NIET te vatten! Ik wens iedereen sterkte en veel troost bij dit vreselijke verlies !
Albert Bolink - Hengelo
1 september 2007
condoleance 434 |
Het leven is soms niet altijd eerlijk en dat is nu ook het geval ik hoop dat roef rust vind en vanuit de hemel naar ons kijkt en naar jullie Susam en de kinderen dat weet ik wel zeker.
alle familie heel veel sterkte gewenst onze armen zijn om jullie heen
Stefan en Nikkie - Apeldoorn
1 september 2007
condoleance 433 |
Rust zacht Roef......
Ik wens de familie en vooral zijn kinderen en Susan heel veel sterkte met dit grote verlies!!!
Nienke - Hoogeveen
1 september 2007
condoleance 432 |
Bijna elke ochtend liet hij zijn hond uit en soms onder het genot van een kopje koffie. Dan liep hij om ±7.30 langs onze kappersstudio, in zich zelf gekeerd , maar ook de omgeving in zich opnemend. Af en toe wisselde we een blik van verstandhouding, afhankelijk hoe het \'weer\' was. zo gingen er weken en maanden voorbij. Het werd een soort ritueel die stilzwijgend bijna elke ochtend zich afspeelde. er gingen wel eens dagen voorbij dat dit niet gebeurde, dan was dat ook goed. Op een ochtend liep hij weer langs met z\'n koffie en zijn hond en keek met een stralende lach naar binnen. Deze werd van mijn kant beantwoord. Leuk maar ook raar. Dat deed hij anders niet. Ook ok !
Dit bleek de laatste keer te zijn. Op 30-08 moest ik heel erg aan hem denken. De man met de hond, die heb ik al een tijd niet gezien. Heb geen woord met hem gewisseld, maar heb toch het gevoel een heel klein beetje kontakt met hem te hebben gehad.
In het begin wist ik niet dat hij Roef was.
Voor mij is hij de man die elke ochtend met zijn koffie en zijn hond in alle rust zijn wandelingetje maakte. Ik zal het missen dat hij niet meer met zijn koffie en hond voorbij loopt. Hij itrigeerde me.
Voor zijn vrouw Susan en zijn twee kinderen wens ik heel veel sterkte toe voor nu en de tijd die komen gaat.!!
