Op de overloop bij mijn bejaarde moeder hangt een foto op posterformaat van een gelukkige kroonprinselijke familie: prinses Beatrix, prins Claus, Willem Alexander, Friso, Constantijn en Carlos. Hand in hand, in fleurige zomerkleding, de vier prinsjes allemaal gelijk, lopen zij door (ik denk) Porto Ercole.
Ze zien er gelukkig en ontspannen uit. Prinses Beatrix was toen prinses en nu ook weer. Er tussenin liggen de zwaardere jaren, maar die waren toen nog niet helemaal in beeld. Misschien was het ook wel in 1972, dat weet ik niet.
Prinses Amalia lijkt op haar vader, Alexia lijkt een beetje op Friso, het meest goedlachs en ook het meest verlegen, Ariane heeft hetzelfde pittige als Constantijn, lijkt mij. Althans zo komt het over.
Friso als kind vond ik altijd een prachtig kereltje om te zien. Heel vrolijk en onbekommerd.
Augustus 2015:
Twee jaar geleden alweer dat prins Friso overleed. Een kind missen, een man en vader missen, dat is zwaar en alweer twee jaar.
Afgelopen zaterdag was ik met een vriendin een dagje in Delft. We zagen de ingang van de de koninklijke grafkamer, de kamer waar prins Friso niet ligt.
We zagen het pand waar hij woonde tijdens zijn studietijd. Ja, er is toch een dierbare herinnering van hem aanwezig daar. Hij zal nooit worden vergeten.
Johan Friso Bernard Christiaan David ligt op de begraafplaats dicht bij Drakesteyn. Zijn moeder, zijn vrouw en kinderen kunnen zijn graf gaan bezoeken zonder in de schijnwerpers te staan.
Rust zacht lieve Friso. Tot de wederopstanding.
Drogeham, 12/08/2015
Imka Ytsma-Wildeman