Een herinnering van Liefde.....
is een herinnering voor Altijd !!

nogmaals wil ik u heel veel sterkte wensen met het verwerken van deze tragische gebeurtenis. nooit zullen deze lieve mensjes vergeten worden ik hoop alleen voor u allen en vooral mams dat het een plekje zal krijgen. en dat jullie voor zover dit lukt weer een klein beetje plezier zullen gaan ervaren in dit leven. het mooiste wat ik zou wensen voor jullie is dat het negatieve voor een groot deel weg vaagt en u vooral de mooie herinneringen aan deze 2 engeltjes weer kunt zien. het is moeilijk maar ik denk dat zij dat ook zouden willen voor jullie.

heel veel sterkte en kracht toegewenst

liefs harry en sabrina

Zoals bij velen, hield ook bij ons de vermissing van Julian en Ruben ons aan de media gekluisterd, en ook wij waren diep bedroefd toen wij hoorden hoe de afloop van de zoektocht is verlopen. Nu een jaar na deze verschrikkelijke afloop, willen wij de familie en vrienden van Julian en Ruben zeggen dat wij nog steeds meeleven in dit grote verdriet.

Een jaar later, maar niet vergeten!
Ruben en Julian, ik hoop dat jullie rust hebben gevonden!

Sterkte voor de moeder, en alle nabestaanden!

Als duizenden nederlanders was ook ik zéér begaan met het verhaal van deze twee jongens. En het is nagenoeg nog iedere dag even in mijn gedachten. Soms kort, soms zo'n hele dag. Na een televisieuitzending van een interview met Mama zal ik waarschijnlijk wéér in zo'n bui terechtkomen. Maar dat is maar het kleine leed, 't mijne. Het echte leed ken ik niet. Ik zal nooit ervaren wat het is om als moeder twee van die prachtige kinderen aan zulk een onwaarschijnlijke gebeurtenis kwijt te raken. Ik hoop dat het klopt, wat wordt gezegd over een hemel. Want daar moeten ze nu zijn.

Lieve mama van Julian en Ruben en familie,
Een onbeschrijfelijk gevoel van pijn ven verdriet voelde ik vorig jaar toen de jongens werden gevonden. Ik weet exact jullie gevoel omdat onze zoon in 2012 is overleden.
Het is nu een jaar geleden, niet al, maar pas. Niet te bevatten, nog steeds niet. Hoeveel pijn en verdriet kan een mens verdragen. Pas als je zulke verschrikkelijke hartverscheurende dingen meemaakt, merk je pas hoe sterk men kan zijn. Ongelofelijk wat een overlevingskracht je eigenlijk krijgt ondanks de verschrikking. Kun je wel verder. Wil je wel verder. Ja, juist voor hen. Zij wachten wel op jou. Dat is een kleine troost. Maar ooit zijn jullie weer samen tot in de eeuwigheid. Die gedachte zal jullie kracht en moed geven. Voor rouw staat geen tijd. Rouw voelt rauw.
De manier waarop de kinderen zijn gestorven maakt het allemaal nog zwaarder. Toch denk ik dat ze geen pijn hebben gehad. Dat zou hun vader niet gewild hebben.
Ik wil jullie heel graag laten weten dat ik vaak aan jullie en de kinderen denk.
Een warme liefdevolle groet,
Sandra Wessels