3 jaar geleden...
Met elke feestdag, viering ...kijk ik naar mijn kinderen en denk ik aan deze jongetjes.
Denk ik aan een moeder die op afschuwelijke wijze haar kinderen in heeft moeten leveren.
Ik denk alleen met feestdagen en vieringen aan de jongens en hun moeder.
Hun mama, moet dit elke dag .... Ondergaan - het gemis, het verhaal er om heen.
Ik blijf het afschuwelijk vinden.... En hoop zo dat de mama van deze jongens het leven op kan pakken.
Dat ze lieve mensen om haar heen heeft die haar door het leven trekken en weer eens een glimlach op haar gezicht kunnen toveren.
Wat zal ik graag iets voor haar kunnen betekenen....
Maar dat is onbereikbaar.... Ik kan enkel en alleen aan haar blijven denken, en haar in gedachte troosten - zover er te troosten valt.
En ik kan in dit bericht alleen plaatsen... Ik denk aan jouw, ik ben ook een moeder.
Wijze woorden heb ik niet voor je...
Het blijft gewoon afschuwelijk.
