lieve julian en ruben twee lieve mannetjes 2 sterretjes aan de hemel voor altijd samen ik zal kaarsjes voor jullie branden en aan jullie denken . heel veel sterkte iris

In het leven van een aantal
Nu in de harten van zo velen
Lieve jongens jullie levens waren te kort
Wat overblijft zijn de leegte en de herinnering
Gedachten aan wat had kunnen zijn
Sterkte voor iedereen die van jullie gehouden heeft en jullie mist

JULIAN & RUBEN

Jullie hadden nog zoveel te beleven,
jullie hadden nog zoveel liefde kunnen geven.
Jullie waren nog zo klein,
helaas het mocht niet zo zijn.


Ik wens Iris , haar familie en zeker ook de familie van Jeroen alle kracht in deze zware tijd.

Lieve Ruben en lieve Julian,
twee prachtige jongens zo jong, zo aan het begin van hun leven, het was te kort het mocht niet zo zijn.
God heeft jullie terug gehaald, en geeft jullie een nieuwe start, een andere, en wij zijn blij dat we jullie even hebben gekend.
Met heel veel pijn denken we aan jullie en kijken naar de foto's, naar jullie stralende lach die onze pijn ooit zal verzachten, dag kanjers...dag mooie mannen.

Lieve Iris, lieve moeder, ik denk aan je.

Dat jullie op de vleugels van de wind gedragen mogen worden naar hogere sferen voorbij de horizon achter de regenboog daar waar het goed toeven is. Het ga jullie goed.

Lieve Iris en familie heel veel kracht en sterkte toegewenst voor nu en in de toekomst!

Rust zacht,Julian en Ruben.Triest dat jullie op deze wijze uit het leven gerukt zijn.Wel fijn, dat jullie gevonden zijn, en er aan de onzekerheid een einde is gekomen.Alle mensen die de jongens liefgehad hebben, willen we heel veel sterkte toewensen voor nu en de toekomst.

Moedige, sterke vrouw Iris.
Wat zal jij lijden, en wat vreselijk vind ik dat, ik een moeder van twee prachtige zoons.
Mijn man en ik zijn de afgelopen dagen langs de route geweest waar je zoontjes in de sloot zijn gevonden.
Wij waren slechts een paar dagen op vakantie, na anderhalve week elk uur het nieuws volgend.
De hoop dat je zoontjes ineens op je stop zouden staan, hallo mam we zijn er weer.
Het mocht niet zo zijn.
Er zijn zoveel verhalen de media ingekomen, maar als moeder sta je zo machteloos want een ieder heeft wel een invulling dat het meestal de vaders zijn die het onderspit delven.
Maar ik weet en ken uit ervaring dat je als moeder ook heel erg vecht voor je kinderen omdat ze het recht hebben op hun vader.
Natuurlijk zijn de kinderen uit liefde geboren, en blijf je altijd verbonden met de vader van je kinderen.
Maar het is ook zo dat de moeders de agressie vaak naar zichzelf en naar binnen richten, en de mannen vaak de agressie naar buiten richten.
Niet altijd, maar over het algemeen genomen.
Niets van dat is slecht of goed.
Het is het verschil tussen mannen en vrouwen.
Maar ten alle tijde blijf je beide verantwoordelijk voor het welzijn van je kinderen.
Wat mij het meest aangrijpt is dat Jeroen hoe triest ook en hoe hopeloos hij zich w.s ook heeft gevoeld, maar hij zichzelf wel een waardig afscheid heeft gegund, maar zijn kinderen twee weken in het water wellicht hebben gelegen, de bedoeling ze niet te vinden, hen geen waardig afscheid heeft gegund.
Hij de angst van zijn kinderen in de ogen heeft kunnen lezen en zien en er geen stop was bij hem.
Ik ben zelf iemand die 19 jaar lag mishandeld en misbruikt is en altijd heb ik me afgevraagd hoe het kan dat mijn ouders niet de angst in mijn ogen als klein kind hebben kunnen zien.
Ik snap ook dat er moeders zijn, en daar geloof ik ook in, die alles naar boven halen om hun ex-man zwart te maken, te beschuldigen.
Ik geloof absoluut niet dat jij Iris dat hebt gedaan, dat kan je zien in de lichtjes van de ogen op de foto's ,met je kinderen.
De vader van jouw kinderen heeft zoveel tijd gehad om werkelijk je kinderen om het leven te brengen.
Hij heeft het met voorbedachte rade gedaan, en geloof me ik kan me compleet inleven in zijn situatie, maar dan nog ben je als ouder verantwoordelijk voor wat je zelf doet.
Niet jeugdzorg, niet andere instantie's want je kan ze prima om de tuin leiden.
Jij als ouder draagt de verantwoordelijkheid om je kinderen zo goed en zo kwaad te begeleiden naar een volwassen leven.
Iris, wat jouw ex heeft gedaan is wraak op j ou nemen, door jou de kinderen af te nemen.
Hij had tijd genoeg om na te denken over zijn daden, hij heeft aankopen gedaan omdat h ij zijn kinderen om het leven wilde brengen, hij heeft een afscheidsbrief geschreven, en wist waar hij mee bezig was.
Hij heeft geen moment aan de kinderen gedacht, hij heeft alleen maar aan zichzelf gedacht.
Lieve Iris, verwijt jezelf niets, maar meid wat is het moeilijk voor je om verder te gaan, jezelf te vinden om voor te leven.
Wat ben je als moeder zonder kinderen, je ben geamputeerd, niets meer om voor te leven zo voelt het.
Ik heb zelf een kind verloren door mishandeling, en het lijkt voor heel veel mensen zo dat vooral de vrouwen gelijk krijgen van de rechters.
En ondanks ik geloof dat er vrouwen zijn die onmiddelijk uit de ouderlijke macht ontzet moet worden wordt er ook vaak vergeten dat er ook vrouwen zijn die vechten voor hun kind omdat ze vinden dat hun kind ook het recht heeft op een vader.
Maar juist die vader het af laat weten.
Als moeder voelt dat machteloos omdat je niet zo'n moeder wilt zijn die hun kinderen weg houdt van de vader.
Maar je als moeder wel verfijnder aanvoelt hoe het gaat met je kind.
Al in de zwangerschap voel je wanneer het kind wakker is, wanneer het spelen wil, het huiluurtje.
Een man mist dat en de tijden dat je kind wakker is is voor ons als vrouw normaal, maar een man draagt het kind niet en weet dat niet.
Er blijft altijd een strijd tussen mannen en vrouwen en mannen denken dat rechters de vrouw altijd gelijk geven.
Maar ze staan niet stil bij vrouwen die werkelijk alles doen om de vader erbij te betrekken, want hij is tenslotte toch al het slachtoffer.
Lieve Iris, ik kan niet zeggen hoeveel sterkte ik je wens, want ik kan me zo enorm voorstellen dat het voor jou allemaal geen zin meer heeft.
Maar ik zie altijd de stralende ogen van je kinderen op de foto samen met jou, en ik ben er van overtuigd dat zij zich veilig voelde bij je, dat is te zien en te voelen.
Maar wat zal jij een pijn lijden, vragen hebben over de angst die je kinderen hebben geleden misschien.
Ik hoop dat je ondanks je ongelofelijke pijn je sterk kan en blijft maken voor vrouwen die echt willen dat hun kinderen recht hebben op een vader.
Want in mijn ogen ben jij zo'n vrouw ondanks je eigen gevoelens over je ex, je angst vanwege de bedreigingen.
Ik zou je willen troosten, je vast willen houden omdat ik weet wat het is een kind te verliezen.
Tijd heelt niet alle wonden.

Sterkte voor moeder en rest van de familie. Maar ook voor de ouders van de vader. Dat het zo ver heeft moeten komen is in en in triest. Kracht voor iedereen in deze situatie. Liefde en rust voor die prachtige jongens.

Lieve Iris en grootouders en familie ik wend jullie allemaal heel veel liefde en sterkte toe in deze zware tijd.