Wij zijn in gedachte heel dicht bij jullie en bidden voor rust en aanvaarding. Hoe moeilijk moet dit zijn. Veel sterkte en kracht en troost gewenst.

Beste Iris (zoals de burgemeester je - als ik mij niet pijnlijk vergis - vertrouwelijk noemde in zijn persconferentie), het bijgaande gedicht is speciaal voor jou geschreven. Voor een dichter is het moeilijk zich neer te leggen bij "woorden schieten tekort". Toch pretendeer ik niet dat ik - of dit gedicht - kan troosten (als iets of iemand dat al kan) en het dient niet mijn eigen eer en glorie, daarom blijft het ook anoniem (ik teken met de "n." van naam); ik hoop alleen dat dit iets geeft om over verder te denken en dat het misschien een kleine richtingaanwijzer is voor de toekomst. Het gaat niet om de waarheid heen, maar het eindigt met een 'opening', zoals ik het zelf zie en zoals ik het bedoel.
Vanuit betrokkenheid en medeleven, in de hoop dat je er iets van moed of kracht uit kunt putten:

een moeders naam (I.M. Julian en Ruben; voor jullie moeder)

Onder de naam die ik bij hen alleen
maar zo met trots en liefde heb gedragen
ben ik met hun dood dood...: wie zal mij noemen
'moeder' - mijn naam is met mijn kinderen één.

Ik roep niet met mijn stem hun namen meer
maar schreeuw ze met mijn ziel, mijn moederziel,
mijn adem onderhoudt alleen nog zeer,
alleen mijn zeer nog, mijn zielsdiepe zeer...

O laat o laat mijn ziel zijn luid, zó luid
dat mijn kinderen diep in hun dood nog weten
dat zij nooit door hun moeder, nooit vergeten
worden en dat hun moeders liefde nooit-
dat moederliefde nooit haar kind verlaat,
dat in die liefde nooit mijn naam vergaat.

Ook alle anderen die op wat voor manier en van nabij of wat verder af, hierbij betrokken zijn: sterkte gewenst.

n..

Hoe nu verder als de grond onder je voeten wordt weggeslagen. Een moederhart dat gebroken is. Hier zijn geen woorden voor. Zoveel verdriet is niet weg te praten want dit leed is onmenselijk groot. Mijn gedachten zijn bij Iris en de familie van Julian en Ruben. Moed, kracht en doorzettingsvermogen om in de gedachte van twee heerlijke, blonde jongens die van hun moeder hielden, een nieuw bestaan op te bouwen.Vecht..val..en sta altijd weer op want dat zouden de twee kanjers hun moeder het liefst zien doen.

Heel erg veel sterkte.
Geef nooit op!!!

Lieve Julian en Ruben .
Het was jullie tijd nog helemaal niet .......een heel leven voor jullie.
Wat kunnen volwassen mensen toch een puinhoop van maken en jullie zaten er maar midden in.
Hoop dat jullie samen met papa jullie rust nu wel hebben.

lieve julian en ruben,,, waarom kwam de hulp te laat er zijn geen woorden voor heel veel sterkte met dit grote verlies moeder en nabestaanden wij leven intens met jullie mee GODS kracht toegewenst de komende tyd liefs eefke

Lieve moeder Iris, familie, vrienden, kennissen en vriendjes van Ruben en Julian,

Een ieder die deze jongens in zijn/haar leven heeft mogen hebben wil ik langs deze weg condoleren! Een ieder zijn angst maar met name die van jullie werd helaas afgelopen zondag waarheid!

Ik wens jullie heel veel sterkte in deze periode en wens jullie alle kracht toe om te leven zonder deze twee mooie mannetjes!

Heel veel sterkte met t verlies van Julian en Ruben,te triest voor woorden....

Ik kan er de woorden niet voor vinden, hoe verschrikkelijk ik dit vind.....
Mijn gedachten gaan zo uit naar Iris en de familie.

Heel, heel, heel veel sterkte!!!

Hierbij betuig ik onze oprechte deelneming ,Hier zijn geen woorden voor.
Ik wens de moeder en de familie veel sterkte om dit grote verlies te verwerken

Familie van Ruben en Julian, heel veel sterkte en kracht toegewenst met dit onmenselijke verdriet.