Veel sterkte met dit inmens trieste verlies. Als collega Rabobank medewerker en vader van een zoon, voel je de pijn.
Patrick Wijns - Son en Breugel
6 december 2006
condoleance 30741 |
Geen enkele leeftijd is meer veilig.
Heel veel sterkte en onthoud hem zoals hij was.
Annerieke - Franeker
6 december 2006
condoleance 30740 |
Lieve familie,
Hopelijk kunnen jullie dit afscheid een plekje binnen het gezin geven,
Vergeven en vergeten van deze afschuwelijke daad zal erg moeilijk worden.Heel veel liefde en sterkte toegewenst.
Anton,Gerry,Iris,Laurens,Floris
Fam Nuijten - Bergen op Zoom
6 december 2006
condoleance 30739 |
Hier zijn geen woorden voor. Een nachtmerrie. Ik wens zijn ouders en naasten alle sterkte om dit verlies te dragen.
De dader hoort aan de hoogste boom!
Esther - Nijmegen
6 december 2006
condoleance 30738 |
Je krijgt er wraakgevoelens van, hoop dat de dader hetzelfde lot ondergaat als dat hij jou heeft aangedaan...... Maar daar krijgen we jou niet mee terug, R.I.P. Jesse....
J. v. Rijswijk - Krimpen a/d IJssel
6 december 2006
condoleance 30737 |
Geen woorden. Heel veel sterkte, put steun uit herinnering.
Jan-Willem - Utrecht
6 december 2006
condoleance 30736 |
Hier zijn geen woorden voor.....
Wij wensen ieder veel kracht en steun toe met die grote verlies!
Ronald en Marion - Wijk en Aalburg
6 december 2006
condoleance 30735 |
Woorden schieten te kort om dit verschikkelijke drama te verwoorden. Ik wens de familie van Jesse, heel veel kracht en sterkte om dit grote verlies een beetje dragelijker te kunnen maken.
Marja van de Kam - Beek en Donk
6 december 2006
condoleance 30734 |
Lieve Jesse,
Ik kende jou niet. Ik wist niet eens dat je bestond totdat iemand je leven op brute wijze beroofde. Je zal nooit meer kunnen lachen, je zal nooit meer verdriet of vreugde kunnen hebben. Dat heeft hij van jou gestolen. Je zal nooit meer kansen in het leven krijgen. Dat heeft hij meegenomen. Wat hij nooit zal meenemen zijn de heerlijk 8 jaar die je geleeft hebt en de herinneringen van je familie en vrienden aan jou. Met tranen in mijn ogen kijk ik naar je foto. Ik begrijp het niet. Hoe kan zoiets gebeuren? Hoe kunen je ouder en zussen ooit boven op komen? Ik wens je familie en vrienden veel sterkte om dit verdriet een plekje te kunnen geven.