Ik weet niet meer precies hoe oud ik was, een jaar of 13 misschien, dat ik samen met mijn zus naar het parochiegebouw van de katholieke St. Engelbewaarderskerk ging. Tussen Lisse en Sassenheim. Daar speelde Cuby, met nog twee jeugdhelden in zijn gelederen: Herman Brood op piano en het Nederlandse equivalent van Eric Clapton: Eelco Gelling. Fantastische gitarist.
Harry heeft 50 jaar op het podium gestaan. Er heeft een breuk plaats gevonden tussen hem een Eelco Gelling. Dat was rampzalig. Erwin Java wasgedurende lange tijd natuurlijk een goede vervanger, maar Eelco was een klasse apart en Harry plus Eelco was ....drie!!

Er is een periode geweest dat ik vond dat het misschien een beetje routineus was geworden en dat ik de muziek te plichtmatig vond klinken. Maar in 2010 kwam er een echt goede nieuwe CD uit, Cats Lost.
Ik hoorde hier weer de bezieling van de jonge Cuby, en dat deed mij zóó enorm goed. Ik kon weer helemaal meevoelen met Harry, zoals ik dat vroeger heb gekund, alleen zijn we nu 50 jaar verder. Het is geweldig dat hij als 70-jarige de inspiratie uit zijn jeugd nog steeds in zich droeg.

Dag lieve Harry, bedankt voor je muziek en inspiratie.

Veel te vroeg ben je gegaan, maar wat een geweldige muziek laat je achter. Bedankt Harry.
Rust zacht.

Immy

41 Jaar geleden heb ik jou Harry met je band zien optreden in Zwartsluis,dat heeft zoveel indruk op mij gemaakt dat ik jaren later een cafe ben begonnen Cafe De Blizzard voor mij een ode aan jou.
Ik ben nu 55 en zal jou muziek altijd blijven draaien,met als topper somebody will no some day.
Ik wens familie ,vrienden,kennissen veel sterkte met dit grote verlies

Dag Harry-Cuby, Door jou leerde ik al jong de bluesmuziek kennen en kreeg ik een liefde voor de bluesmuziek
die ik nooit meer ben kwijtgeraakt. De feesten met Cuby and the Blizzards in Bellevue in Assen waren vermaard: ik herinner me bijvoorbeeld dat het publiek de stoelen van de keurige zaal sloopte, omdat de zaaleigenaar vond dat de muziek van The Blizzards zachter moest. Ik heb een groot respect voor jou: voor het feit dat je onafhankelijk van de heersende muziekmodes altijd bent doorgegaan met de blues. En dat je tegelijkertijd een maatschappijkritische Drent bleef: die zich nooit heeft geconformeerd en 2 jaar geleden in De Kleine Komedie -net als vroeger- je ongenoegen liet horen over maatschappelijke misstanden en onrecht. Ik heb dat altijd erg inspirerend gevonden. Als amateurbluespianiste en als levenshouding.

Drenthe is niet meer hetzelfde zonder Harry Muskee die met zijn hond ergens over de hei rondloopt...
Al blijft zijn geest via z\'n tijdloze muziek bestaan. Harry, ik wil je bedanken voor zoveel mooie muziek, zoveel concerten en wens je familie en de bandleden heel erg veel sterkte.

Harry,

In de zomer van 1967 hoorde ik op mijn 12e voor het eerst bij mijn oudere nichten de single \\\\\\\'Another day, Another road\\\\\\\'. Ik vond het prachtig dit in tegenstelling tot mijn tante.

Ik ben je blijven volgen. De laatste jaren heb ik je diverse malen zien optreden in Raalte. Het volgende geplande optreden in april 2012 wordt helaas niet meer uitgevoerd.

Bedankt voor de prachtige muziek die ik zal blijven koesteren...

Jouw lichaam zal er straks niet meer zijn maar jouw hartverscheurende blues heeft je voor mij en vele anderen onsterfelijk gemaakt. Dank je wel hiervoor .
Rust zacht.

Haarlem 1966. Utrecht 1990. Hellendoorn 1997. Grolloo 2011. Onvergetelijke concerten.

Harry bedankt

geschrokken toen ik het bericht van je overlijden hoorde, je lichaam is weg, je muziek zal altijd blijven.

R.I.P. Harry

Beste Harry, Ik wil je bedanken voor de mooie muziek die je ons tijdens je leven hebt geschonken. Tijdens ons korte gesprek op het Highlands Festival 2010 te Amersfoort, hadden we het nog over je reis naar Amerika. Ik kreeg toen de indruk dat je een heel vriendelijke man was, die een heleboel van de historie van de blues af wist. Het is jammer dat ik je niet beter heb leren kennen.
Veel sterkte voor de nabestaanden.

Leander

Beste Harry, Met jou veel te vroege heengaan is Nederlands absolute boegbeeld van de Bluesscene ophouden te bestaan. De leegte die dit achterlaat is moeilijk te bevatten en te accepteren. Gelukkig resteren de fijne herinneringen aan de diverse bezoeken van je optredens, verder de vele singles, LP\'s, CD\'s etc. die je hebt nagelaten. Dankbaar voor alles wat je voor ons hebt betekend. R.I.P.