wat een worsteling moet het geweest zijn voor Anthonie. We wensen Isa, Merlijn Vlinder en alle familie en vrienden alle sterkte die nodig is bij het verwerken van dit zware verlies.

Albert wat goed dat je toch Boulevard deed!

heel veel sterkte.

Als een mokerslag bij heldere hemel...
Heeel Veel liefs en Sterkte voor Isa, Vlinder, Merlijn en alle naasten.

Als er geen licht punje meer is,dan is deze beslissing heel zwaar.Zo diep in een dal met al je verdriet,niet kunnen genieten van al dat om je heen gebeurt.Als leven leiden is,en zo veel pijn doet van binnen!

Wens Isa en de kinderen veel sterkte

Een engel heeft t moeilijk in deze wereld.
Ik zal nooit vergeten hoe je t lied van David Bowie zong bij Mathilde Santing\\\'s masterclass.
\\\"Wild is the wind\\\". Prachtig.
Vlieg nu lieve Anthonie, VLIEG.

Voor Isa, Merlijn, Vlinder, familie en vrienden veel liefde en sterkte gewenst.

Wat is dit dubbel.
Hopelijk heeft Antonie de rust gevonden waar hij zo naar verlangde............gelijkertijd blijven Isa, zijn kinderen, familie en vrienden hier achter met dit enorme verlies.
Sterkte!

Ongelooflijk,een vreselijke schok ging er door me heen toen ik het donderdag morgen op de radio hoorde. dit is niet te bevatten ,Waarom??? We zullen het nooit weten
Isa ,Merlijn, Vlinder en verdere Fam. Heel Veel Sterkte met dit plotselinge groot Verdriet!!

Rust zacht.
Sterkte aan Isa, de kinderen en verdere nabestaanden.

Lieve Isa, kinderen, en verdere familie, vrienden en naasten,

Toen ik donderdag ochtend het nieuws hoorde dat Antonie niet meer was, was ik in shock. Net zoals de rest van heel Nederland. Echter bleven er dingen door mijn hoofd malen, daarom heb ik alles wat er in mijn hoofd om ging, en waarschijnlijk ook in die van jullie en de rest van Nederland, opgeschreven:

Het is zo onbegrijpelijk.
Onbegrijpelijk dat je niet meer bent.
Ook al ken ik je niet,
niet persoonlijk.
Maakt het juist nog meer onbegrijpelijk.
Het blijft maar malen,
Door mijn hoofd.
Hoe kan zo?n mooie man,
Fantastisch mens.
Zo veel pijn voelen,
Zoveel pijn,
Verdriet, ongeluk, ontevredenheid,
Dat je jezelf het leven niet gunt.
Kan niet stoppen,
Stoppen met denken.
Stoppen met denken,
Hoeveel pijn je gevoelt moet hebben.
Hoeveel chaos er geweest moet zijn,
In je hoofd.
Je had alles,
Vrouw, Kinderen, een mooie carrière?
Dichter bij jou,
Begrip?.of toch niet?
Wetend waarom, hoe jij was.
Zo veel talent, misschien wel te veel.
En nog niet kunnen genieten van dat alles,
Dan zit het toch niet goed.
Als je nog maar een uitweg ziet,
Is het zo makkelijk.
Niet voor de mensen om je heen,
Natuurlijk niet, maar daar gaat het nu niet om.
Het gaat om jou,
Jij?.die geen uitweg meer zag.
Je hebt alles gegeven,
The best of you?
Maar kon er niet van genieten,
Momenten,
Momenten genoeg dat je dat wel kon, zei je?
Maar te veel momenten,
Te veel momenten dat je het niet kon.
Te zware momenten, die te lang duurden.
Je zag echt geen uitweg meer?.
Piano spelen, zingen, acteren, je gezin?.het was een uitweg?
Die maar tijdelijk hielp.
De uitweg waar je nu voor gekozen hebt,
Hoe moeilijk voor iedereen ook?
Deze uitweg was voor jouw het beste.
Ik hoop dat je nu rust hebt,
rust in je hoofd, waar je ook mag zijn.
Dat je trots neer kijkt,
Op je vrouw, kinderen en vrienden en de rest van je familie.
Je zal je kinderen niet op zien groeien,
Niet op zien groeien, in levende lijve.
Maar ik geloof,
Geloof, dat je ze zal zien opgroeien.
Waar je ook bent.
Dat je trots zult zijn,
op al die je dierbaar was.
Zo onverwacht,
voor mensen van buitenaf.
Hoe kan zo?n mooie man,
lieve, grappige, bijzondere man,
zomaar uit het leven stappen?
Niet zomaar,
Er ging te veel vooraf.
Te veel, wat je te veel is geworden.
Je hoofd was vol,
Er kon niks meer uit of in.
Je was voor jezelf niemand meer,
geen vader en geen man.
Maar je bent altijd jezelf geweest,
die met zichzelf in de knoop zat.
Heel Nederland denkt aan je,
niet ieder moment, maar wel?.elke dag.

Ik zal deze dag nooit vergeten,
Ik heb je gelukkig 1maal mogen ontmoeten.
Mogen zien, al waren het maar een paar minuten,
mogen zien, hoe bijzonder jij was.
Wij, heel Nederland, zullen je missen.
Uit ons leven,
Maar nooit uit ons hart.

Rust in Vrede, Antonie Kamerling.

......
Weet niet wat ik kan schrijven
geschokt

Zijn dood herinnert aan mijn eigen depressie 2 jaar geleden
wat een vreselijke ziekte, een hel als je geen zin meer hebt om te leven
je voelt je eenzaam en onbegrepen
want iedereen denkt: je hebt toch alles?
ik heb ook aan een einde gedacht en gelukkig nooit gedaan
de zon schijnt weer in mijn leven

Ik hoop voor alle nabestaanden van Antonie
Met name Isa , en zijn kinderen
dat er een dag komt dat het licht weer gaat schijnen
bij de gedachte dat hij nooit ECHT weg is
Zijn ziel blijft altijd bij jullie
Zijn liefde
Is bij jullie
Nu en altijd..

Veel sterkte
Namaste