Ik heb je nog zoveel te vragen. Helaas alleen de stilte laat zich horen! Moge daar waar je bent je rust geven.

Waar ben je nu?Is er leven na de dood?Is er niks of nog een ziel die voortleeft?Kijk je van bovenaf nu naar beneden hoe het met iedereen verder gaat?Ik weet het niet.

Erg verdrietig dit verlies, en de strijd die hieraan vooraf gegaan is. Ik wens de nabestaanden heel veel sterkte. Ik vond het altijd erg mooi en inspirerend hoe Joost Zwagerman met passie kon vertellen over kunst.

Beste Joost,dit land verliest met jouw verscheiden een astronomisch kunst-catalysator. Iemand die mij aan de vroegere Pierre Janssen deed herinneren.ook iemand die kunst op een enthousiaste manier onder de aandacht van de gewone man wist te verhalen, met een gedrevenheid en een betrokkendheid, die je maar zelden ziet.Het mocht helaas niet zo zijn om je lang in ons midden te hebben.Wel het zij zo.Het gaat je goed op je laatste reis. And So Long. Hugo Bertels.Kunstenaar in Amsterdam.

lieve Joost, je hebt zo veel voor zoveel mensen betekend. Zo verdrietig dat dat veel te vroeg afgelopen is. Ze noemen het een zelfgekozen dood. Ik denk dat het uit pijn was, maar we kunnen het je niet meer vragen.

Ik wens je familie en vrienden veel sterkte toe en steun aan elkaar.

Rust zacht

Wat een verlies!

Wij condoleren de nabestaanden van Joost Zwagerman en wensen hen en alle bekenden van hem alle sterkte toe na het veel te vroege overlijden.
Wij hopen dat hij de rust gevonden heeft waar hij naar zocht.
Moge hij rusten in vrede.....
Manja en Ger Jongejans
Amsterdam.

"They whom we love and lost are no longer where they were before.

They are now wherever we are".

-St.John Chrystostom



Hanneke

Joost, voor mij ben je de schrijver van mijn, of beter: onze tijd.

Dankjewel daarvoor.

Rust nu maar zacht.

Sterkte en medeleven aan alle nabestaanden.

Lieve Joost,
ik was geschokt door je afscheid. We hebben elkaar vanaf de Paus Johannes school gekend en ook op de middelbare school trokken we aanvankelijk samen op. Opgroeien met vallen en opstaan. Ik herinner mij dat we bij de wielerbaan samen het hokje met oude kranten in de fik hadden gestoken (fikkie stoken had in die tijd veel aantrekkingskracht op onze leeftijdsgroep). Rond ons 15-e jaar verloren we elkaar uit het oog.

Ik wist niet dat je leed onder het leven. Je straalde in de media altijd zoveel overtuiging uit in wat je zei en naar ik dacht, ook in wie je was. Maar nu blijkt dat je niet altijd blij was met jezelf. Dat er verdomde tegenslag op je weg kwam. Jammer genoeg was mij dat niet bekend. Ik had je graag nog een keer ontmoet. Toen ik las dat je kortstonding in een huisje in Warmenhuizen hebt gewoond, waar ik vroeger vaak kwam op bezoek bij mijn oma, had dat de ideale plek geweest voor een rendez-vous.
Het is achterafgepraat. Ik koester de herinneringen aan onze jeugd, momenten die door jouw afscheid lijken verschoten.

Dag lieve Joost

Je oude vriend Ruud