Tennissen was te duur. Maar pingpongen, dat mocht van m'n ouders. Dus ontmoette ik voor het eerst al als jochie van veertien Mijn Idool in levende lijve, in het Tafeltennis Instituut achter de Stadsschouwburg in Amsterdam: COR DU BUY!!! met zijn sonore stem, 'sinds mensenheugenis' kampioen van Nederland, met zijn sonore stem die iedereen (her)kende van de radio.
Drie jaar geleden ging je dood, Cor, je werd spelenderwijs ruim 90 jaar oud. Maar zo'n markant en aimabel mens als jij is natuurlijk voor de eeuwigheid geboren!
Echt contact, als dorpsgenoten, hebben wij vanaf 1980 gehad, toen wij allebei van Amsterdam naar Bergen NH bleken te zijn verhuisd. Je hebt daar een prachtig tennispark gebouwd, De Bedriegertjes. En omdat je mij vroeg je levensverhaal op te schrijven, zaten we jarenlang eens per week in de kantine van je park bijeen en overstelpte je me met de meest uiteenlopende verhalen. Onuitwisbare uurtjes! Op een feestelijke bijeenkomst ter gelegenheid van je 75ste verjaardag, in 1996, kreeg je het eerste exemplaar overhandigd door Erica Terpstra.
Ik haal je biografie nog eens uit de kast: "Anekdotes uit het leven van een legendarisch pingponger". En voel onmiddellijk weer dat sprankelende enthousiasme van die veelzijdige bon vivant. Als het aan ons had gelegen, Cor, was je boekje tien keer zo dik geweest!
