Ik mocht leren van uw bestaan via mijn moeder, destijds werkzaam in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Ze had een geweldige waardering en respect voor uw houding. Fout is fout, en goed is goed, ongeacht of de fout werd gemaakt door een meneer met een witte jas aan.
Rebel tegen Wil en Dank was mijn eerste boek, geschreven door René Steenhorst. Ik kreeg het van haar. Dit is die dokter, die ze waarderen maar voor wie ze altijd oppassen. Ik mag die man wel, vertelde ze me.
En zo begon de tijd dat ik al jaren samen met mijn partner elke zaterdag de columns las in de Telegraaf. Elke zaterdag tijdens de lunch, las ik hem de column voor. Vaak hebben we erom gelachen. Toen u wat vaker ziek werd, en soms verstek moest laten gaan, schreef ik U een kaartje en vertelde dit. Vroeg U, toch zeker nog even te blijven, omdat we U niet wilden missen.
Nu is het dan toch zover, zo jammer.
We zullen U missen als een man met een hele brede kennis van de meest uiteenlopende zaken, maar ook als iemand die de oude waarden en normen in ere wenste te houden. Heel herkenbaar voor mensen van de wat oudere stempel, en ik denk, een gemis voor de jeugd van vandaag.
Moge U rusten in Vrede samen met de geweldige 2 vrouwen in uw leven.
Gecondoleerd voor uw directe nabestaanden en vrienden.
Maar vooral bedankt, voor de levens gespaard, voor de kennis gedeeld en voor de liefde en overtuiging waarmee U dit heeft gedaan.
Rust zacht.