Dit was toch een geweldig stuk. We hadden nog niet zo lang tv en de manier waarop Rien en Nuenen en Piet Römer er bij liepen, hoe ze aten en wat ze deden, de rillingen liepen over mijn rug. In die tijd had ik een krantenwijk in een buurt waar veel voddenboeren en scharenslijpers woonden. De krant werd toen nog per week betaald aan de bezorg[st]ers, maar als er iemand in het ziekenhuis lag, hing er een briefje op de deur: wil je 't effe opschrijve, als tie weer thuis is betaal ik je. Ik kwam er nooit een cent aan tekort, die ene deftige klant die een straat verder woonde, daar moest ik op letten, anders ging ik de boot in. En mijn voddenboeren, die moesten altijd zo lachen om Stiefbeen en zoon.
Veel sterkte allemaal.